1. Łatwość wysławiania się i powierzchowny urok.
2. Przesadne poczucie własnej wartości
3. Potrzeba stymulacji i skłonność do odczuwania nudy
4. Skłonność do patologicznego kłamstwa
5. Skłonność do oszukiwania i manipulacji
6. Brak wyrzutów sumienia lub poczucia winy
7. Spłycenie afektu
8. Bezwzględność i brak empatii
9. Pasożytniczy tryb życia
10. Słabe kontrolowanie zachowania
11. Rozwiązłość seksualna
12. Wczesne problemy wychowawcze
13. Brak realistycznych długoterminowych celów
14. Impulsywność
15. Nieodpowiedzialność
16. Brak poczucia odpowiedzialności za własne czyny
17. Wiele krótkotrwałych związków małżeńskich
18. Przestępstwa popełniane przed osiągnięciem pełnoletniości
19. Naruszenie warunków zwolnienia z zakładu karnego
20. Przestępcza wszechstronność
Ile z tych punktów Was opisuje, które brzmią znajomo? Większość, a może wcale? Zastanawiacie się co to za punktacja zwłaszcza patrząc na punkt 19. To dwudziestopunktowa Skala Obserwacyjna Skłonności Psychopatycznych Boba Hare.
Jednym słowem moja dzisiejsza propozycja na lekturę to literatura faktu "Czy jesteś psychopatą?". Jest to fascynująca lektura prowadzona po kuluarach świata obłąkania. Autor nie tylko opowiada nam o paru przypadkach z historii psychiatrii ale również zastanawia się ile z obłąkania jest w rzeczywistym świecie, ilu ludzi krąży po świecie, a ilu jest na ważnych stanowiskach w firmach czy władają państwami. A politycy? Patrząc na nasz sejm można by powiedzieć że to swoisty dom wariatów.
Książkę zaczynamy od zagadki, która poruszyła całe społeczeństwo naukowe a za która ukrywa się szaleniec. Niemniej autor pokazuje że nawet najmniejszy obłęd może przemodelować społeczeństwo, doprowadzić do zdarzeń i wpływać na masy w sposób w jaki nikomu by do głowy nie przyszło. Przechodzimy zatem do różnych chorób psychicznych ich rozróżniania i wreszcie do terminu psychopaty. Terminu tego jak zauważa autor nie ma w podręcznik Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego "DSM 4-TR Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition, Text Revision" na którym opierała się większość szpitali psychiatrycznych.
Autor książki, dziennikarz w calu poznania choroby spotyka się z guru w rozpoznawaniu psychopatów Bobem Hare i uzbrojony w jego skalę rusza w dalsze poszukiwaniach psychopatów, ich życia i sposobów leczenia. Właśnie ten krok autora doprowadza do poznania historii psychiatry Eliota Barkera któremu wydawało się że znalazł odpowiedź na pytanie "Jak leczyć psychopatów?". Jon Ronson nie poprzestaje na tym, podróżuje po świecie i poznaje historie morderców, gwałcicieli, słynnych psychopatów. Robi wywiad z Emmanuelem TOTO Constantem przywódcą bestialskiego ugrupowania FRAPH, poznaje bezwzględnego biznesmena Ala Dunlap'a, rozmawia o poszukiwaniu szaleństwa w pogoni za tematem z Charlotte Scott oraz kilkoma innymi ciekawymi osobami, nie zdradzę wam szczegółów.
A co powiecie na temat rozpoznawalności chorób psychicznych u dzieci. Jaki był odsetek diagnozowania chorób psychicznych u dzieci kiedyś a teraz, ile z obecnych diagnoz jest właściwa, na ile środowisko przyczyniło się do wzrostu zachorowalności a na ile jest to szukanie dziury w całym? Ilu obecnych lekarzy wie co robi? Już kiedyś pisałam w obliczu pediatrii na temat nieudolności niedouczonych lekarzy którzy wróżą zamiast diagnozować, a czy podobnie może być w psychiatrii, ja myślę że tak, podobnie autor i udowadnia nam to przykładem. Oczywiście nie zapędzajmy się do poziomu scjentologii uważającej ze wszyscy psychiatrzy to szarlatani.
Jedno jest pewne, w swoim życiu trafiam na różne książki, od lekkich czytadełek, przez kryminały, sensacje, fantasy, science fiction aż do historii czy literatury faktu. Tą książkę polecam wszystkim, czyta się lekko, a jednak tematy poruszane są niebywale istotne i myślę że zainteresują każdego, bo czy nie mamy w sobie chociaż trochę z psychopaty?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz